Eenmaal aan het lezen geslagen blijken moord en intriges het af te leggen tegen de wens om de eigen grenzen in mijn dagelijkse praktijk te verleggen. Zo is het echt!, schiet me te binnen als ik de praktijkvoorbeelden lees die Fer van den Boomen en Jos van Laarsveld hebben verzameld. De hoofdstukken Solution Focussed (SF) en Appreciative Inquiry (AI) raken de manier waarop ik in het leven en in mijn werk sta. Bovendien sluiten ze naadloos aan op de huidige tijdsgeest waarin we nou eenmaal te maken
hebben met een context die we niet naar onze hand kunnen zetten, vind ik. FS en AI zijn stromingen uit de discipline organisatiecoaching en deze discipline bestrijkt het gebied tussen coaching en organisatieadvisering.
Ik lees: AI houdt zich net zo min als SF bezig met het analyseren van oorzaken van problemen en het repareren van tekortkomingen. AI en SF zoeken allebei naar het versterken van oplossingen die al bestaan. Door daarmee bezig te zijn lossen de problemen zich als vanzelf op. Zoals een suikerklontje oplost in warme thee….
Ja ja, of zoals een ijsklontje smelt in een koude mojito, denk ik, nippend aan mijn glaasje... Analyseren blijft toch mijn ding.
Enkele weken later maakt een confrontatie in het kader van een Belgische overheidsaanbesteding dat ik terugdenk aan dat suikerklontje. Welke aandacht schenken we aan context? is de vraag van de klant. Alles lijkt samen te smelten: de huidige tijdsgeest, het belang van context en mijn ambitie om ruimtes van mensen te vergroten in het kader van gegeven organisatiedoelstellingen.
Een goede vriend vroeg me, twee dagen voordat we vertrokken: Nee echt, neem je dat boek mee op vakantie?!
Al roerend in mijn thee bedenk ik me nu dat ik blij ben dat ik in de vakantie de tijd neem om mijn eigen ruimte te vergroten. Ik heb er maanden plezier van; wellicht hebben anderen er ook nog wat aan.
Bron: Boomen, van den F., Laarsveld, van J. (2011). Organisatiecoaching in de praktijk. Leren verlangen naar de zee. Neer: Kloosterhof