Mij doorgaans niet zoveel. Het leidt me af; ik ga er misschien te veel in op, met name in de tekst. In ieder geval is het onmogelijk om me te concentreren als ik muziek hoor. Veel muziek heeft voor mij een lading. De eighties oef wat is ooit geweest? De nineties ai, ik weet het niet meer. De twenties mwah, was meer bezig met m’n kleine kinderen. Meer recent, huh?! Wat een herrie! De laatste tijd zocht ik m’n heil in Podium Witteman; helaas gestopt.
Hoe belegen klinkt dit?
En het wordt nog belegener. Dinsdagavond half 11; ik zit ik op het balkon van een appartement dat we een paar dagen bewonen in Novalja. Voor wie het (niet) weet; dat wordt gezien als het Ibiza van Oost-Europa. Nu ken ik het Ibiza als onderdeel van de Balearen, grenzend aan mijn passie Spanje en ja het klopt: de festivalsfeer, de bloedmooie meiden, de fancy cocktails, alles is er. En ik hoor Jazz-geluiden; ze komen van de boulevard in de verte. Vandaag op het hippe Zrcé-strand waren mijn man en ik de generatie van vroeger; nu beleven we op ons balkon de tijden van weleer, middels de jazz-klanken.
Voor alles is er een tijd en een plek
Weet niet of het te maken heeft met onze vakantie met twee volwassen zoons waarin elke dag werkelijk een belevenis was, vaak sportief, regelmatig feest en soms ook diepzinnige gesprekken. Het vrijdenken spel van het Humanistisch Verbond geeft een hoop stof tot volwassen discussies en je leert je kids op een andere manier kennen!
In ieder geval ben ik gegrepen door een groep jongeren een paar balkons verderop, bierpongend en dansend op trance-music. Ze hebben superveel plezier met elkaar, jongens en meisjes door elkaar. Eén jongen springt eruit, heeft het hoogste woord en tegelijkertijd lijkt ‘ie ook oog te hebben voor zijn omgeving. Ik zie hem voor me als vader van twee zoons, over 30 jaar. Dat gaat ‘ie vast goed doen en dan denkt ‘ie terug aan z’n vakantie met vrienden in Novalja.
Op een dag overstemt het één het ander
De muziek van de leuke jongen naast ons is er, de jazz vanaf de boulevard ook. Ik kan niet kiezen, want ze zijn evenveel aanwezig. Ze zijn er allebei; mooi hoe beide kanten van het leven aanwezig kunnen zijn op één plek en op hetzelfde tijdstip. Dan, op een gegeven moment, tegen middernacht, stokt het geluid bij de jongen naast ons, want naar de strip. De jazz gaat door. Zou het dan zo zijn dat het op een dag gewoon tijd is om je over te geven aan de volgende tunes?
Op reis zijn is mooi in alle opzichten; leerzaam en confronterend tegelijkertijd, zeker als twee volwassen generaties samen zijn. De muziek geeft dan toch vaak het ritme aan.
- h.dekoning@feedbackconsulting.nl
- www.mm-foundation.nl
- https://www.linkedin.com/in/heidi-de-koning-1705096/