Het kan niet waar zijn dat ik met al m’n plannen voor een bestseller, met de Dag voor de Literatuur op 9 maart in het vooruitzicht en met genoeg inspiratie voor een blog, de aanzet tot schrijven mis.
Gewoon doen! spreek ik mezelf toe. Al zie je torenhoog op tegen die enorme berg, start bij het eerste blok aan de voet van de berg en schuif dat blok aan de kant. Step by step. Ik adviseer het coachees dagelijks; coachees die opzien als een berg tegen die nieuwe loopbaan, die ingewikkelde opdracht of die belangrijke missie.
Die berg wordt soms groot gemaakt door je omgeving. Dat is ook het geval bij coachee Sven. Sven staat voor een enorme opdracht in zijn leven. Zijn ouders vragen zich af: Hoe ga je dat in hemelsnaam doen? Zijn directe leidinggevende zegt: Ik hou je uit de wind! en mailt tegelijkertijd het strategisch plan 2020 met de opmerking Als je eraan toekomt, graag je feedback! Zijn vriendin trekt het niet meer en dus de stekker eruit, en op social media leest Sven over een leven in balans. Sven had zich voorgenomen de eerste steen beet te pakken, maar in plaats van dat die berg behapbaar wordt, gedijt de berg tot een gebergte en dat lijkt toch minder behapbaar.
Wat nu? Sven en ik stellen ons de vraag. Want ja, ook ik zit in m’n maag met die bestseller. Ik dacht gewoon te beginnen aan hoofdstuk 1; step by step dus. M’n oog valt op quotes van schrijvers die het wel is gelukt Al lezend leef je duizend levens (Adriaan van Dis), wij mensen zijn onhandige sociale wezens en door te lezen oefen je een beetje je sociale leven (Ronald Giphart).
Lang over nagedacht; die quote van Giphart.
Oefenen waar anderen bij zijn is gênant, want dan kan je het nog niet en dat wil je niet laten zien. Ik ervaar het dagelijks als ik rollenspellen inzet in trainingen. Ik denk ook dat het komt omdat de term oefenen zo’n platte bijsmaak heeft. Oefenen doe je een beetje stiekem, als niemand het ziet. Zo is het ook met die bestseller of die ingewikkelde opdracht en dat enorme levensvraagstuk van Sven. Je moet erop oefenen, maar het is zo gênant want je weet niet of je het kan. De enige optie is toch maar gewoon beginnen onderaan die berg. Gewoon dat lastige gesprek met die medewerker voeren, die eerste pijnlijke beslissing nemen, erop vertrouwen dat je tweede beslissing ook goed zal zijn. Gewoon dat eerste hoofdstuk van die bestseller op papier zetten, gewoon weer deze blog schrijven; wie weet waar het toe leidt.
Kluun heeft tenslotte ook zes jaar geoefend voordat hij zijn for sure bestseller DJ afleverde bij de uitgever.