Ik neem alvast maar een voorsprongetje op wat we de komende tijd veel zullen lezen: misstanden bij hulporganisaties, op allerlei niveaus en vanuit alle hoeken en gaten. Het is net de echte wereld. Quasi verontwaardigd zullen we reageren.
Met goed recht en een goed verhaal, ondersteund door de media, kunnen we afhaken en ons lidmaatschap opzeggen. Het ontslaat onszelf van onszelf recht in de spiegel aan te kijken en de vraag te stellen: ‘wat zou ik doen?’
Net zoals Dolf Jansen keur ik uiteraard het gedrag van de Engelse ploeg van Oxfam af en het nu aan de kaak stellen (jaja, dat had veel eerder gemoeten maar dat is gepasseerd station) voorkomt een hoop zooi in de toekomst.
Schrijnende beelden
De wereld staat in brand; ik heb in ieder geval nog nooit zoveel oorlogsgeweld gezien op TV, nog nooit zoveel schrijnende beelden van betrokken kinderen. Laat alle organisaties die actief zijn in die gebieden benadrukken wat ze wel goed doen, wat de resultaten zijn. Laat Dolf Jansen aan het woord voor Oxfam. Juist nu.
En als je dan toch besluit om je lidmaatschap op te zeggen, niet omdat je het niet kan betalen maar omdat je zo verontwaardigd ben, kijk dan eens naar kleinschalige initiatieven als MM foundation: www.mmfoundation.nl.
Duizend zeesterren
Het maakt niet uit wat je besluit als je voor die spiegel staat; het maakt niet uit waar je wat voor wie doet, wie je helpt en hoe. Ik moest denken aan het verhaal van de Indiase man en het jongetje met de zeester.
Op een strand in India liggen duizenden zeesterren. Door de brandende zon, drogen ze uit en gaan dood. Op een dag loopt een jongen langs het strand en gebukt speurt hij naar nog levende zeesterren. Hij pakt ze op en gooit ze terug in zee. Op een gegeven moment komt er een grijze, wijze, verstandige man aanlopen. Hij bekijkt het tafereel van een afstand en loopt vervolgens op de jongen af.
De Verstandige, wijze, grijze man vraagt ‘jongen, wat ben je daar aan het doen?’ ‘Ik vis de levende zeesterren ertussen uit en gooi ze terug in zee. ‘Ja, maar moet je zien hoeveel er op het strand liggen. Het is water naar de zee dragen, wat maakt het voor verschil? De jongen kijkt rond en pakt een levende zeester, en zegt. Voor al die andere zeesterren maakt het misschien niet zoveel uit, maar voor deze wel en hij gooit hem terug in zee.
Het gaat om de enkeling.
Je kan niet de wereld veranderen, maar wel het leven van die andere persoon.