Dit citaat leerde ik ooit van collega Jessica, van wie ik vond dat zij een meesteres was in het aansluiten bij gesprekspartners. Ze liet net genoeg van zichzelf zien om zelf aangehaakt te blijven en als gesprekspartner daagde ze je uit om ook iets van jezelf te laten zien. Zo had je een gezamenlijk vertrekpunt om op door te bouwen.
Het belang van common ground
Jaren later gebruik ik haar citaat nog geregeld in leiderschapscoaching. Met name jonge leidinggevenden slaan nog wel eens door in het ofwel zichzelf vooraan plaatsen in leiderschap waardoor ze de aansluiting met de medewerker missen, ofwel ze verzanden in het wel en wee van de medewerker waardoor ze de aansluiting met het doel missen. Kortom, de common ground, het gezamenlijke vertrekpunt, mist dan. Het gevolg is dat er aan beide kanten hard wordt geroeid, maar we komen niet vooruit.
Verbindend leiderschap en het Wat en het Hoe
Om aan slagkracht te winnen is het zaak dat de leidinggevende de medewerker ontmoet waar hij/zij zit. Verbindend leiderschap betekent zoeken, voelen, observeren, vragen stellen, afstemmen; twee stappen vooruit, één stap achteruit. De leidinggevende verbindt zich aan de medewerker en andersom, en samen zetten ze de stappen richting het gezamenlijk doel. Dit doel, het wat, staat vast, daarover mag geen verwarring bestaan; over het hoe kunnen ze samen nog wel een robbertje vechten. Daarvoor moeten ze wel in dezelfde arena staan. Kortom, ze moeten elkaar ontmoeten waar zij zijn.