De beste manier om je toekomst te voorspellen, is haar zelf te creëren.

Stephen Covey

Help, mijn coach is ziek

Nou èn; op elke hoek zit een coach, dan babbel je toch met degene op de volgende hoek?, zou zo maar een reactie kunnen zijn. Iedereen noemt zich tegenwoordig toch coach? Klopt, in mijn beginjaren als coach, struggelend voor opdrachten, las ik dat er in Nederland 30.000 coaches actief zijn. Om moedeloos van te worden. Nu 15 jaar later moet dat aantal verdubbeld zijn, ik heb het niet nagezocht.

De strohalm

Afijn, mijn schrijfcoach is dus ziek. Tijdelijk, maar wel op het cruciale moment dat ik in een schrijfdip zit. “Trek je agenda maar, we maken snel een nieuwe afspraak”, zei ze nog. Lekker dan, wordt richting de kerst. En ze zei ook nog: “Je moet regelmatig posten, zeker rondom periodes dat mensen veel lezen.” Kerst lijkt mij zo’n periode.

Maar héy, ik ben toch zeker niet afhankelijk van mijn coach!? Hoezeer zeg ik zelf altijd tegen mijn coachees: “Ik ben niet jouw strohalm. We zoeken naar hulpmiddelen die jij zelf in huis hebt, zodat je zelfstandig verder kan als wij elkaar gedag zeggen aan het eind van het traject.” Die hulpmiddelen kunnen zijn je nog onontdekte capaciteiten, de zoektocht naar je echte commitment, of een interventie die vanuit je omgeving komt. Je kan zo’n stimulerende omgeving opzoeken, zoals ik tijdens de diverse schrijvers-masterclasses, of ze dienen zich zomaar ineens aan.

Hulp uit onverwachte hoek

Voor mijn gevoel precies op tijd hoor ik een flard van een interview met neuropsychologe Margriet Sitskoorn. Ze vertelt over het 50+ brein. Ik heb een fascinatie voor het menselijke brein, behoor bovendien tot de doelgroep en sla aan op het fragment.

“We kennen de werking van het puberbrein. Over het 50+ brein is nog te weinig bekend”, zegt Margriet. Wel is bekend dat schrijven, echt schrijven vanuit jezelf, bijdraagt aan een gezond brein. Als je schrijft over iets wat jou bezighoudt of overkomen is, moet je verbanden leggen en zelfreflectie toepassen. Dat herken ik wel. Opvallend vind ik het te horen dat schrijfsels geproduceerd vanuit het 50+ brein positiever zijn, met positievere bewoordingen, toekomstgericht ook in plaats van gericht op het verleden. Pubers schijnen te schrijven over wat nog ontwikkeld moet worden en dat zorgt doorgaans voor minder positieve bewoordingen.

Als 50+’er heb je het bewustzijn, de ervaring en kennelijk ook de fysieke eigenschap om nieuwe verbindingen in je hersenen te maken waardoor je mentaal rijker wordt.
Hoe het precies zit weet ik niet; die uitleg laat ik aan Margriet in haar nieuwe boek Het 50+ Brein. Ik weet wel dat het toevallig horen van dit fragment voor mij de omgevingsstimulans was die me heeft geïnspireerd tot het schrijven van deze blog.

Met of zonder schrijfcoach, ik ben blij dat ze inmiddels weer beter is. Onze afspraak in december staat al.