Toen ik 28 jaar was en werkzaam was bij een evenementenorganisatiebureau viel mijn oog op een evenement in De Kuip (Rotterdam), wat voor die tijd fenomenaal was! Ik kende de organisatoren niet, maar was plaatsvervangend trots. Bij deze organisatie wilde ik horen, en zo geschiedde.
Trots is een motor om ergens voor te gaan. Dat geldt niet alleen voor mij. Wanneer je goed luistert naar de mensen om je heen, raken trots en passie elkaar. Volgens mij kom je dan uit bij de waarden van waaruit iemand handelt. Dus niet onbelangrijk als het gaat om resultaatgericht handelen.
Wanneer een organisatie langdurig slecht in het nieuws komt of geschaad wordt door verkeerd of ondoordacht handelen, dan raakt dat met name de gemotiveerde medewerker. Trots en vertrouwen komen dan in het geding.
Wanneer het roer dan om moet middels veranderprocessen of training/coaching, is de vraag die vooraf gaat aan Wat gaan we doen?, de vraag Wat heb jij nodig om er volledig voor te gaan? Wanneer ben jij trots op je organisatie, je team en jezelf? Wat voor marge heb je wanneer de organisatie waarin je werkt hier niet voor 100% in mee kan gaan? Met andere woorden: Wanneer komt jouw gevoel van trots in het geding?
Aandacht voor de motor die ons drijft om vervolgens gewenst gedrag (resultaatgericht gedrag) te realiseren!
Bedankt pap.